ρείκι

Ρείκι - Erica manipuliflora (Ερείκη η σπονδυλανθής), ανήκει στην οικογένεια των Ερεικωδών.
Το συναντούμε με τις ονομασίες ρείκι, ρείγκλα, άγριο ρείκι.
Φύεται σε φρυγανότοπους και μακκία βλάστηση (αείφυλλοι πλατύφυλλοι θάμνοι), σε ασβεστώδη εδάφη, ιδιαίτερα στις ημιορεινές περιοχές της Ηπειρωτικής Ελλάδας. Είναι ένας πολύ όμορφος θάμνος που το ύψος του δεν ξεπερνά το ένα μέτρο. Έχει πυκνούς βλαστούς και φύλλα γραμμοειδή, άμισχα, αυλακωτά στην κάτω επιφάνεια, τα οποία φέρονται ανά 4 δέσμες. Τα άνθη του έχουν χρώμα ανοιχτό ρόδινο και μοιάζουν σαν μικροσκοπικές καμπάνες. Εμφανίζονται στην αρχή του καλοκαιριού, αραδιασμένα σε ακρινά τσαμπιά. Σε κάθε άνθος σχηματίζονται 30 περίπου σπόροι του φυτού, πράγμα που σημαίνει ότι κάθε θάμνος παράγει κάθε έτος περισσότερους από 150.000 σπόρους. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους της ευρείας διάδοσης του φυτού σε μεγάλες εκτάσεις. Το μέλι που φτιάχνεται από τα άνθη των ρεικιών είναι πολύ ωφέλιμο και έχει τις ίδιες θεραπευτικές ιδιότητες με αυτές του φυτού.


Συστατικά-χαρακτήρας:
Το βότανο περιέχει αλκαλοειδή, αρμπουτίνη, κιτρικό και φουμαρικό οξύ, πτητικό έλαιο, τανίνη, φυτικές χρωστικές, καροτίνη.

Ιστορικά στοιχεία:
Το Ρείκι έχει μακρά ιστορία στην παραδοσιακή βοτανολογία και έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως σαν φαρμακευτικό φυτό στις ορεινές περιοχές της Ευρώπης, όπου υπάρχει αυτοφυές σε ολόκληρες εκτάσεις. Οι θεραπευτικές ιδιότητες του βοτάνου έχουν καταγραφεί ήδη από τον Μεσαίωνα. Αναφέρονται σε βιβλία του 7ου αιώνα μ.Χ. που περιγράφουν τις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών. Σε ένα γερμανικό βιβλίο του γράφτηκε το 1565 αναφέρει τον διάσημο γιατρό της εποχής Πάουλους Εγκινέτα ο οποίος χρησιμοποιούσε τα άνθη, τα φύλλα και τους μίσχους του φυτού για να θεραπεύσει τους ασθενείς του από όλους τους τύπους πληγών (έλκη εσωτερικά και εξωτερικά). Ο Φουκς έγραψε το 1543 ότι το φυτό ανακουφίζει από τα δαγκώματα των εντόμων, ενώ ο σύγχρονός του Μάθιουλος το χρησιμοποιούσε για να θεραπεύει δαγκώματα φιδιών, μολύνσεις ματιών, ασθένειες της σπλήνας και για να διαλύει τον σχηματισμό λίθων στα εσωτερικά όργανα. Ο Νίκολας Αλεξάντερ, ένας Βενεδικτίνος μοναχός έγραψε ότι η κατανάλωση του εγχύματος ερείκης για τριάντα διαδοχικές μέρες πρωί και βράδυ ήταν επαρκής για να διαλύσει τις πέτρες από τους νεφρούς. Από τις αρχές του 20ου αιώνα η Ερείκη συνδέθηκε από τον ιατρικό κόσμο με την πρόληψη και θεραπεία των πετρών στην περιοχή των κύστεων και των νεφρών. Παραδοσιακά στη Βόρεια Ευρώπη έφτιαχναν ένα τσάι από τα άνθη του φυτού, μαζί με άνθη βάτου, φύλλα μύρτιλλου, βερόνικα, θυμάρι και άγρια φράουλα.

Άνθιση – συλλογή – χρησιμοποιούμενα μέρη:
Ανθίζει Αύγουστο και Σεπτέμβριο. Χρησιμοποιείται ολόκληρο το ανθισμένο και αποξηραμένο φυτό σαν ρόφημα, βάμμα ή για εξωτερική χρήση. Συλλέγεται την εποχή της άνθισής του.

Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις:
Στη σύγχρονη βοτανοθεραπεία, το Ρείκι θεωρείται ένα από τα καλύτερα αντισηπτικά και απολυμαντικά του ουροποιητικού συστήματος. Απολυμαίνει ολόκληρο το ουροποιητικό σύστημα αυξάνοντας ελαφρά και τη παραγωγή ούρων. Θεωρείται κατάλληλο για την αντιμετώπιση της κυστίτιδας και την καταπολέμηση λοιμώξεων του ουροποιητικού. Δρα θετικά στις πέτρες που σχηματίζονται στο ουροποιητικό σύστημα, κολικούς νεφρών, χρόνια κυστίτιδα, προστάτη και οιδήματα. Έχει θετική επίδραση στις περιπτώσεις αρθρίτιδας και ρευματισμών (εσωτερική και εξωτερική χρήση).
Βοηθά σε προβλήματα γαστρίτιδας με υπερέκκριση πεπτικών υγρών, κολικούς των εντέρων συνοδευόμενους από διάρροια, στις ασθένειες του συκωτιού και της χολής. Χάρη στις ηρεμιστικές του ιδιότητες  βοηθά στη νευρική υπερδιέγερση, τη νευρική εξάντληση και την αϋπνία.
Ως αντιφλεγμονώδες βοηθά στις φλεγμονές του λαιμού και της στοματικής κοιλότητας, στο βήχα και τα κρυολογήματα. Σε αρθρίτιδα, πολυαρθρίτιδα, ρευματισμό και ποδάγρα βοηθά τόσο το ρόφημα όσο και η εξωτερική χρήση με κομπρέσες και μπάνια.

Παρασκευή και δοσολογία:
βάζουμε 10-20 σταγόνες βάμμα σε ένα ποτήρι νερό ή τσάι.

Προφυλάξεις:
Αν πιούμε υπερβολική ποσότητα μπορεί να δράσει ως ελαφρύ υπνωτικό και κατασταλτικό του νευρικού συστήματος.